„Dlaczego mi nic nie powiedziałaś? Dlaczego zrobiłaś to beze mnie? A nie mówiłam? Myślałam, że jesteśmy przyjaciółkami?” Brzmi znajomo?
Czy potrafimy szczerze wspierać inne kobiety? Czy umiemy prawdziwie kibicować i cieszyć się z sukcesów naszych przyjaciółek? Czy potrafimy rozumieć i wybaczać? Czy dajemy im prawo do chodzenia własnymi drogami? Czy umiemy powstrzymać się od porad, ocen i wpędzania w poczucie winy? Czy potrafimy czasem nie pytać? Czy potrafimy po prostu być, kiedy naprawdę nas potrzebują, przejechać pół Polski, aby utulić, podać chusteczkę czy wypić kieliszek wina? Czy mamy takie kobiety wokół, które zrobiłyby dla nas to samo?
Czym jest prawdziwa przyjaźń?
Jest stanem związanym z własnym poczuciem i systemem wartości, lekcjami odebranymi przez życie, wewnętrzną dojrzałością i poczuciem odpowiedzialności. Jest relacją opartą na czystości intencji, wolności każdego człowieka, dobrym zamiarze i bezwzględnym wsparciu. Jest wspólną drogą dwojga ludzi, być może na całe życie, lub na jakiś jego czas, po którym każde z nich ma prawo odejść i żyć z innymi ludźmi wokół, bez żalu, poczucia winy i jakiejkolwiek urazy.
Przyjaźń jest troską, opieką, miłością, ale nie jest bezwględnym oddaniem drugiej osoby. Przyjaźń rozumie, szanuje, nie namawia do działania wbrew sobie. Przyjaźń słucha, nie narzuca swojego zdania, poglądów ani opinii. Przyjaźń współczuje, nie ocenia, nie kłamie, nie wyśmiewa. Przyjaźń nie jest transakcją wymienną, oczekiwaniem ani kompensatą samotności. Przyjaźń jest zaufaniem i ogromną siłą.
Przyjaźń jest świadomością nas samych i tego, co potrafimy i możemy zaoferować innym.
Przyjaźń oznacza pełną gotowość do bycia uczciwym i szczerym. Przyjaźń nie jest bowiem permanentnym stanem radości, ale czasami też trudną rozmową, sytuacją czy spotkaniem z bolesnym doświadczeniem.
Do przyjaźni się dojrzewa…
… dorasta, nabiera wewnętrznej gotowości. Przyjaciółką się staje, w miarę własnego rozwoju i świadomości tego, co jest naszym atutem i tego co jest naszym deficytem. Prawdziwą przyjaciółką jest się wtedy, kiedy nasze duże poczucie wartości pozwala nam na pełny szacunek przede wszystkim do siebie, a przez to do drugiej osoby, bez rywalizacji, oczekiwań czy przelewania własnych niedostatków.
Do przyjaźni się dojrzewa poprzez nasze doświadczenia, wybory i tego co, na danym etapie naszego życia, jest ważne. A na każdym z nich, przyjaźń będzie miała inne, ukształtowane różnymi sytuacjami, znaczenie. Na każdym z nich my będziemy inne. Najważniejsze jednak, abyśmy potrafiły być zawsze szczere same ze sobą, aby uczciwie przyznać, czy rozumiemy słowo przyjaźń i czy chciałybyśmy być przyjaciółkami dla samych siebie.
Chciałabyś?
Zobacz także: „Dlaczego tworzymy relacje z mężczyznami nie na naszą miarę?”
Magdalena Koźmala, redaktor naczelna
