Tym razem zapraszamy na wystawy, na których sztuka i artyzm zmuszają nas do nowych perspektyw patrzenia, nowych stanów emocjonalnych i uczuć, problemów i zjawisk współczesności oraz nowych wizji przedstawień plastycznych otoczenia.
Monika Panek. Fantazmaty i przebudzenia. Katowice
Monika Panek w swoich obrazach kreuje oniryczną wizję – przedstawienie na kształt snu, odrealnioną przestrzeń przy zachowaniu figuracji. Artystka wprowadza widza w mroczny i mistyczny nastrój intymnego i dotkliwie bolesnego przeżywania żałoby. Fantazmat, który działa jak filtr w postrzeganiu rzeczywistości, daje artystce możliwość swobodnego rekonstruowania własnych przeżyć.
Ta twórcza imaginacja przenosi ją do innego – malarskiego bytu. Obraz fantazmatyczny jest formą iluzji, elementem nierzeczywistym, skrywa tajemnice pod warstwami olejnej farby. Pomimo swojej iluzorycznej natury, nie jest wyimaginowanym wytworem. Tworzy wyobrażeniowy scenariusz, który odnosi się do autentycznych wydarzeń. Fantazmat nie istnieje bez przebudzenia – momentu przerwania bycia w czymś, co pozostawia w uśpieniu. Ten kluczowy punkt jest granicą pomiędzy życzeniem śpiącego, a jego rzeczywistością. Coś, co na początku było uczuciem w wyniku twórczej imaginacji, stało się realnym obiektem. Przebudzenie skłoniło artystkę do podjęcia dialogu ze zmarłą, która pod postacią obrazu istnieje w jej wnętrzu, przebywa w jej umyśle, jest częścią ukrytego Ja.
Monika Panek (ur. 1988 r.) jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Dyplom na Wydziale Artystycznym otrzymała z wyróżnieniem w 2013 roku. Od 2014 roku jest doktorantką na macierzystej uczelni. Pracuje jako wykładowca na międzyuczelnianym kierunku Arteterapia, prowadzi Pracownię Rysunku dla studentów II roku. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią i grafiką cyfrową. Brała udział w wystawach w Polsce i za granicą. Najważniejsze z nich to: Osten Biennial of Drawing w Macedonii, XII i XIII Międzynarodowy Jesienny Salon Sztuki, I Pomorskie Biennale Sztuki Młodych, V Triennale Malarstwa, Ogólnopolski Przegląd Malarstwa Młodych. W 2013 roku otrzymała wyróżnienie na VI Konkursie Malarskim Galerii Zadra w Warszawie.
Wystawę można oglądać do 31 marca 2019 roku.
Więcej informacji: Galeria ASP w Katowicach Rondo Sztuki www.rondosztuki.pl.
Problemy pierwszego świata: życie przed śmiercią. Warszawa
Problemy pierwszego świata to temat memów. Internauci wyśmiewają nieznośną lekkość niepokojów, które pojawiają się, kiedy nie ma się naprawdę poważnych problemów. Głód nie zagląda w oczy. Przemoc nie wisi w powietrzu. Życiu może zagrozić tylko śmierć, ta jednak odsunięta jest w nieokreśloną przyszłość. W pierwszym świecie żyje się aż do śmierci.
Problemy pierwszego świata posłużyły tutaj za tytuł wystawy malarstwa, która jest również wystawą o malarstwie. W pierwszym świecie malarstwo jest jednym z jego problemów. To dyscyplina w swej istocie pierwotna, a jednocześnie niezwykle zaawansowana w rozwoju własnego języka, opleciona siecią kontekstów swojej historii. Możliwość zajmowania się subtelnymi inwencjami współczesnego malarstwa jest pewnego rodzaju przywilejem – społecznym, kulturowym, oczywiście również ekonomicznym. Jako emblemat statusu, atut w rynkowej grze, malarstwo wydaje się niepodważalne. Autor konceptu wystawy, Stach Szabłowski, nie stara się go podważać, a raczej zapytać, czy malarstwo, jako jeden z „problemów pierwszego świata”, samo zdolne jest te problemy obrazować? Czynić je widzialnymi?
Artystki i artyści: Karolina Bielawska, Agata Bogacka, Agnieszka Brzeżańska, Grzegorz Drozd, Michał Frydrych, Łukasz Korolkiewicz, Agata Kus, Dominik Lejman, Norman Leto, Marcin Maciejowski, Robert Maciejuk, Anna Panek, Michał Slezkin.
Więcej informacji: Fundacja Stefana Gierowskiego www.fundacjagierowskiego.pl.
Wystawa potrwa do 31 marca 2019 roku.
Geometria i piękno – wystawa poplenerowa XXXVI Międzynarodowego Pleneru dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii. Radom
Wystawa w Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu zatytułowana „Geometria i piękno” stanowi podsumowanie XXXVI Międzynarodowego Pleneru dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii, który w dniach 10-19 września odbył się w Domu Pracy twórczej w Radziejowicach.
Prezentacja jest okazją do bliższego przyjrzenia się różnorodności postaw współczesnych artystów, odwołujących się w swojej twórczości do nurtu określanego szeroko jako geometryczny.
Historia plenerów, których inicjatorką i organizatorką jest Bożena Kowalska, sięga 1983 roku. Odbywały się one kolejno w Białowieży, Okunince, Orońsku a od 2019 roku w Radziejowicach. Ich efektem było stworzenie trzech kolekcji abstrakcji geometrycznej: w Muzeum Okręgowym w Chełmie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku oraz Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu. Powstały w Elektrowni zbiór liczy obecnie 477 prace, wśród których znajdują się obiekty przestrzenne, malarskie, rysunki i grafiki.
W ubiegłorocznym spotkaniu wzięło udział 51 artystów z ośmiu krajów: Austrii, Hiszpanii, Niemiec, Szwajcarii, Szwecji, USA, Węgier oraz Polski. Hasłem przewodnim pleneru było „Piękno w geometrii”. Wokół tego zagadnienia skoncentrowane były towarzyszące wydarzeniu wykłady i dyskusje.
Bożena Kowalska we wstępie do katalogu wystawy pisze: Większość artystów pytanych na tegorocznym plenerze o piękno i geometrię opowiada się za przekazywaniem przez ich sztukę istotnych treści. Jest to zrozumiałe z punktu widzenia idei spotkań plenerowych, w których nazwie występuje pojęcie języka geometrii, co ma podkreślać, że nie chodzi tu o geometrię jako formę. Stąd sformułowanie twórców, jak np. „Piękno w geometrii w kontekście jedynie estetycznym (formalnym) nie jest moim założeniem. Istotna jest dla mnie koncepcja i myśl, które artysta określa jako forma.” Albo: „zachowując reguły geometrycznej formy można jednak kształtować jej sensy stosownie do potrzeb. Tak powstaje drugi, ‘nadrzędny’ poziom przekazu.” Czy: „Piękno w geometrii oznacza w moim przekonaniu przede wszystkim możliwość odkrywania logosu, czyli zasady porządkującej świat. To rozumienie nie zamyka piękna w kategoriach estetycznych.” Albo wreszcie: „Geometria jest zawsze piękna i tu czai się pułapka łatwości generowania piękna. Jedynie zamysł, koncept, rodzaj duchowego funkcjonalizmu nadaje formalnym zabawom wyższy sens.”
Rok 2018 zamyka historię organizowanych przez Bożenę Kowalską spotkań dla reprezentantów nurtu geometrycznego w sztuce. Według zapowiedzi tej krytyczki i historyczki sztuki, ubiegłoroczny plener odbył się po raz ostatni.
Artyści biorący udział w wystawie: Serena Amrein, Barna Benedek, Tamara Berdowska, Gerhard Birkhofer, Sławomir Brzoska, Dominique Chapuis, Daniel Cybulski, Mateusz Dąbrowski, Nikola Dimitrov, Tomasz Domański, Rita Ernst, Andrzej Gieraga, Ryszard Gieryszewski, Ingo Glass, Eugenia Gortchakova, Dorota Grynczel, Istvan Haasz, Karolina Hałatek, Gerhard Hotter, Karolina Jaklewicz, Jerzy Kałucki, Małgorzata Karpowicz, Krzysztof Klimek, Mieczysław Knut, Jo Khun, Wojciech Leder, Łukasz Leszczyński, Anders Liden, Josef Linschinger, Ryszard Ługowski, Sławomir Marzec, Michał Misiak, Dariusz Mlącki, Paweł Mostowski, Andrzej Jakub Olejniczak, Leszek Oprządek, Jan Pamuła, Otto Reitsperger, Jaume Rocamora, Reinhard Roy, Tomasz Saciłowski, Grzegorz Sztabiński, Urszula Ślusarczyk, Norbert Thomas, Jerzy Treliński, Anna Alicja Trochim, Małgorzata Turewicz-Lafranchi, Martin Vosswinkel, Tadeusz Gustaw Wiktor, Mieczysław Wiśniewski, Olga Zabroń.
Więcej informacji: Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej Elektrownia w Radomiu www.elektrownia.art.pl
Wystawa potrwa do 28 kwietnia 2019 roku.
Dla Business & Prestige, Nina Gałuszka
